Πως ξεφεύγουμε από τα θέλω μας;

Έχετε ευχηθεί κάτι και όταν αυτό πραγματοποιήθηκε να το μετανιώσετε; Λογικά ναι.. Δεν είναι τυχαίο που λένε Πρόσεχε τι εύχεσαι..Το ότι μετανιώνουμε μπορεί να οφείλεται σε κάποια αλλαγή εσωτερική ή εξωτερική ή σε λανθασμένη εκτίμηση των θέλω μας. Επίσης, δεν σκεφτόμαστε ότι μια επιθυμία μας κρύβει από πίσω πολλά σταυροδρόμια που δεν έχουμε υπολογίσει και ίσως τελικά να μην θέλαμε να διαβούμε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να μην ονειρευόμαστε κάπως το μέλλον μας και να μην μουρμουρίζουμε ευχές όταν πέφτει ένα αστέρι αλλά να σκεφτόμαστε και την αντίπερα όχθη αυτού που ζητάμε. Εγώ όμως έχω ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.. Ξέρω τι ¨δήθεν¨ θέλω (και λέω δήθεν γιατί αυτό το θέλω μου έχει επηρεαστεί και από εξωτερικούς παράγοντες: βλέπε γονείς, φίλους, κοινωνικά πρότυπα) ξερω τι θα μου προσφέρει ο δρόμος που λχω επιλέξει, ξέρω πως να φτάσω εκεί, αλλά εύχομαι να βρω λίγο πριν το τέλος ένα μονοπάτι και να λοξοδρομήσω. Θέλω να ξεφύγω από τα θέλω μου γιατί ξέρω πως δεν θα με κάνουν ευτυχισμένη, Δεν θα με κάνουν να βρω αυτό που είμαι ή αυτό που μπορώ να γίνω.Το μόνο που ελπίζω και εύχομαι λοιπόν είναι να βρεθεί κάποιος να μου δείξει το μονοπάτι την κατάλληλη στιγμή πρωτού συνειδητοποιήσω πως είναι μονοδρομος ο δρόμος που έχω πάρει και ότι και αν κάνω δεν γυρίζει πίσω. Έτσι θα δω πραγματικά όλη τη διαδρομή και όχι μόνο το στόχο-προορισμό. Άλλωστε το ταξίδι μετραέι έτσι δεν είναι; Εγώ ήδη σχεδιάζω το χάρτη..