Αισιόδοξη μπροστά από ένα αβέβαιο μέλλον...Γίνεται;

Η κατάσταση της χώρας μας παραμένει κρίσιμη. Εδώ και ένα μήνα παραδέχομαι πως έχω σταματήσει να παρακολουθώ τα νέα δεδομένα της οικονομικής κρίσης. Ακούω μόνο απόψεις, ούτε καν τις διαβάζω. Φτάνουν στα αυτιά μου απίστευτα πράγματα που όλοι τα θεωρούν πιθανά ενδεχόμενα. Πτώχευση κράτος, πιθανότητα δικτατορικών καθεστώτων, επιστροφή στη δραχμή, έξοδος από την Ευρωπαική Ένωση. Η εγώ κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου ή όλη αυτή η κινδυνολογία είναι ένας τρόπος να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα. Με κατηγορούν που είμαι αισιόδοξη. Με κατηγορούν που θέλω να φύγω στο εξωτερικό για σπουδές ενώ η χώρα βρίσκεται χρεωμένη ως εκεί που δεν πάει. Με κατηγορούν που πιστεύω πως για όλα αυτά φταίει η διαφθορά σε αυτή τη χώρα και μου λένε πως δεν ξέρω...ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ! Ξέρω ότι είμαι 21 και με χαρακτηρίζουν παιδί των 700 ευρώ, ξέρω ότι γελάνε όταν τους λέω πως θα βρω δουλεία σε αυτό που σπούδασα και αμφιβάλλουν για τις ευκαιρίες που θα μου παρουσιαστούν. Το αβέβαιο μέλλον μου είναι δυνατόν να ανησυχεί όλους τους άλλους εκτός από εμένα; Η στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω. Ας με πείτε αφελή και μικρή. Δεν με πειράζει. Και προτού μου απαντήσετε θα σας πως ότι δηλώνω αισιόδοξη. Αισιόδοξη ότι αυτή η χώρα θα δώσει ένα μάθημα στις επόμενες γενιές και ένα μήνυμα στις υπάρχουσες; Η ηθική είναι βασικό συστατικό για μια επιτυχημένη οικονομία. Και ήρθε η ώρα να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Πέρασαν 10 χρόνια! Μεγαλώσαμε πια....