Communic-able

Είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθεις μόνος. Που όλα γύρω σου γυρνάνε με τρελό ρυθμό και εσύ νομίζεις ότι ο χρόνος σου πάγωσε και έχεις μείνει ακίνητος. Είναι οι στιγμές που όλοι διασκεδάζουν ή δείχνουν ότι διασκεδάζουν γιατί είναι Χριστούγεννα και πρέπει να είναι χαρούμενοι και ορεξάτοι και εσύ θες απλά να περάσουν όλα αυτά και να μην σε ακουμπήσει καν η χριστουγεννιάτικη χρυσόσκονη. Δεν θες να παρασυρθείς από τη μαγεία των γιορτών γιατί απλά όταν είσαι μόνος όλα είναι αδιάφορα. Είναι οι στιγμές που αναλογίζεσαι ποιους έχεις στη ζωή στου και ποιοι σ αγαπούν. Ποιοι θα έκαναν τα πάντα για σένα και ποιοι θα εξαφανίζονταν στην πρώτη ευκαιρία. Και όταν φτιάχνεις τη δική σου λίστα με τους ανθρώπους που αγαπάς και θα έδινες τα πάντα γι αυτούς, τα γράμματα δεν ταιριάζουν. Και εκεί σε πιάνει μια βαθιά μελαγχολία και ένα μεγάλο γιατί, που ουσιαστικά γνωρίζεις την απάντηση, αλλά δεν θες να την πεις δυνατά για να μην την ακούσεις. Είναι οι στιγμές που το κινητό σου χτυπάει για να σε καλέσουν σε

Θα σας πω τη δική μου θεωρία περί ευκαιρίας και συγκυρίας γιατί με βοήθησε να αντιμετωπίζω πολύ πιο αισιόδοξα τα πράγματα και να μην χάνω ευκαιρίες αλλά να προσπερνώ συγκυρίες. Ας δούμε τον ορισμό της ευκαιρίας: " η  δυνατότητα  που παρουσιάζεται σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, για να γίνει κάτι που πρέπει ή θέλουμε να κάνουμε, και είναι δυνατόν να χαθεί αν δεν την εκμεταλλευτούμε " (βικιλεξικό) Για μένα ευκαιρία είναι ένα συμβάν ή γεγονός ωφέλιμο για μένα που έχω τη δυνατότητα να το εκμεταλλευτώ μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν έχω τη δυνατότητα να το εκμεταλλευτώ είναι απλά μια συγκυρία. Αν μετά από πολύ καιρό αναζήτησης μου προσφερθεί μία ιδανική θέση εργασίας με πολύ καλό μισθό την στιγμή που ένα πρόβλημα υγείας και θα με κρατήσει 3 μήνες στο κρεβάτι και δεν μπορώ να τη δεχθώ αυτό ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είναι ευκαιρία . Γιατί δεν ήταν ευνοϊκός ο καιρός που ήρθε (ευκαιρία΄= ευ(καλός) + καιρός). ¨Αρα είναι μια απλή συγκυρία (ή για του

"Ο εαυτός μας είναι το μεγαλύτερο όπλο που έχουν οι άνθρωποι. Παρόλα αυτά θέλει μόνο ένα τσακ να μετατραπεί στον μεγαλύτερο μας αντίπαλό. Η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας είναι ικανή για πολύ μεγάλα πράγματα που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Κ." Μέσα σε όλο αυτό το χαμό που συμβαίνει γύρω μας χάνουμε πράγματα, χρόνο, στιγμές, ανθρώπους, ημέρες, εποχές. Και λέω χάνουμε γιατί δεν έκαναν τον κύκλο τους και απλά μας άφησαν. Έφυγαν πριν καν τα αγγίξουμε. Ένα πράγμα μόνο μένει αληθινά δικό μας και ίσως είναι το μόνο όπλο μας μπροστά σε αυτό το κυνηγητό: ο εαυτό μας. Το είναι μας, το εγώ μας. Αν είμαι εγώ καλά θα γίνουν και τα υπόλοιπα γύρω μου καλά. Το πρόβλημα είναι ότι σήμερα δεν μπορώ να βρω έναν άνθρωπο που να μου πει: Είμαι καλά και είμαι ευτυχισμένος! Γιατί μέσα στην γενική μαυρίλα παρασυρόμαστε και εμείς. Και χάνουμε κάθε είδος αισιοδοξίας και ελπίδας. Παραιτούμαστε, αφηνόμαστε στη δίνη της καθημερινότητας και μονίμως παλεύουμε με τα έξοδα, τη δουλε

"A cada dia que vivo, mais me convenço de que o desperdício da vida está no amor que não damos, nas forças que não usamos, na prudência egoísta que nada arrisca e que, esquivando-nos do sofrimento, perdemos também a felicidade".  Carlos Drummond de Andrade

                                                                                                                                                                       Πόσο περίεργο ον είναι ο άνθρωπος... Είμαστε τόσο ξεχωριστά πλάσματα που είτε οι ίδιοι δεν μας γνωρίζουμε τελικά. Κάποτε μου είχε πει κάποιος "δεν εμπιστεύομαι ούτε τον εαυτό μου" και δεν ρώτησα "γιατί;" αλλά αμέσως σκέφτηκα με αφέλεια πόσο λίγες αντιστάσεις πρέπει να έχει σαν άνθρωπος. Και όμως δεν είναι έτσι. Ο εαυτός μας είναι γεμάτος εκπλήξεις (και αν δεν ήταν ίσως κανείς να μην πάλευε να γίνει αυτό που είναι τελικά..). Έρχονται στιγμές που νιώθεις ότι δεν κατευθύνεις εσύ τον εαυτό σου αλλά μία ανώτερη δύναμη που έχει βαλθεί να δοκιμάσει τις αντοχές σου. Είναι τόσο λυπηρό να μην ξέρεις τι θέλεις και τι κάνεις και να μην προσπαθείς καν να μάθεις. Και το πιο λυπηρό είναι ότι δεν ξέρεις γιατί δεν έβαλες τις βάσεις για να μάθεις. Έχασες το σκοπό σου και απλά πήγαινες στα τυφλά. Και εκεί δεν ήξερες

«Δεν είναι αυταπάτη η αγάπη του εαυτού μας: αυτό το αίσθημα είναι ολότελα φυσικό. Ο εγωισμός, να το είδος της αγάπης που δίκαια δυσφημίστηκε, γιατί δεν είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας, μα ένα πάθος αχαλίνωτο απ’ τον εαυτό μας, πάθος ολέθριο που παρασέρνει τον φιλάργυρο προς το χρήμα του, κι όλους τους ανθρώπους προς το αντικείμενο των επιθυμιών τους.» Αριστοτέλης Απορώ ποια ήταν η πρώτη στιγμή που ο εγωισμός φώλιασε μέσα μας...

Έρχονται στιγμές που συνειδητοποιείς ότι έπεσες έξω. Ότι απλά την πάτησες. 'Ήξερες, αλλά έβαλες τα σημάδια παραπέρα γιατί δεν ήθελες να τα δεις. Ενοχλούσαν την ιστορία που είχες πλάσει και τα απέφευγες.  Έρχονται αυτές οι στιγμές που σε ταρακουνάνε και εκεί που έχεις φτιάξει το κάστρο σου στην άμμο ένα κύμα το διαλύει. Το έχτιζες μήνες. Μα χρειάστηκαν μόνο πέντε λεπτά. Κάπου εκεί το ρολόι σταματάει να χτυπάει και οι δείκτες γυρνούν αντίστροφα. Σε μια τροχιά που είχες καιρό να ακούσεις γιατί νόμιζες ότι την είχες νικήσει. Και όμως, η ζωή είναι εκεί για να σου πει ότι δεν έχεις νικήσει τίποτα και κάθε μέρα για να νιώθεις ζωντανός πρέπει να παλεύεις. Ποτέ και τίποτα δεν είναι δεδομένο και ποτέ και τίποτα δεν είναι δικό σου αν δεν το θελήσει. Και αν έχασες το μονοπάτι για λίγο και βγήκες εκτός πορείας τώρα πρέπει να επανέλθεις. Είναι ο αιώνιος νόμος που διέπει αυτόν τον κόσμο και μας κατευθύνει. Δεν μπορείς να τον αψηφήσεις,ούτε να τον προσπεράσεις, Αργά ή γρήγορα θα σε βρει για να

Η εξέλιξη του κάθε ανθρώπου είναι το καρότο του (aka κίνητρο) σε τούτο εδώ τον κόσμο.. Η ανάγκη να γίνεται κάθε μέρα καλύτερος, να γεμίζει εμπειρίες και γνώσεις, να γίνεται σοφότερος. Στην πυραμίδα των αναγκών δεν είναι τυχαίο ότι στην κορυφή βασιλεύει η αυτοπραγμάτωση. Και ίσως είναι και η απάντηση όσων αναρωτιούνται τι κάνουν σε αυτή τη ζωή και ποιος ο σκοπός τους.  Τα κριτήρια του καθενός από μας είναι διαφορετικά και τα όνειρα δυσανάλογα καμιά φορά με τις δυνατότητες μας. Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να μας τα στερήσει. Το που θέλει να φτάσει ο καθένας μας εξαρτάται από τα θέλω που έχει βάλει σαν στόχο. Δεν υπάρχουν σωστά και λάθος θέλω. Μόνο σωστές ή λάθος στιγμές να τα κυνηγήσουμε ή αντίστοιχα να τα προσπεράσουμε όταν δεν έχουμε την δύναμη να τα ακολουθήσουμε. Όπως και να χει, αν χάσουμε μία ευκαιρία δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να την προσεγγίσουμε ξανά.. Η διαφορά είναι ότι αυτή την φορά θα πρέπει να δημιουργήσουμε εμείς την συγκυρία.. Όπως μου είπε κάποιος, δεν έχει ν

Οι άνθρωποι αποκτούν βιώματα και εμπειρίες από την μέρα που γεννιούνται .Mπορεί πριν από τα πέντε τους να μην θυμούνται και πολλά, ωστόσο όλα όσα έχουν ζήσει καταγράφονται στο υποσυνείδητο και διαμορφώνουν την προσωπικότητας τους, τον εαυτό τους. Λένε ότι τα παιδικά χρόνια είναι πολύ σημαντικά για την εξέλιξη του ανθρώπου αλλά και για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του (άπειρες ώρες διαβάσματος του Φρόιντ περί καλού και κακού θηλασμού και πρωκτοψυχαναγκαστικών προσωπικοτήτων μπορεί ίσως να σας πείσουν :p) Ακολουθεί η εφηβεία όπου οι ορμόνες χτυπούν κόκκινο, οι φίλοι γίνονται συχνά οι μέντορες μας και εμείς διαμορφώνουμε άποψη σιγά σιγά για τον κόσμο εκεί έξω, για το τι μας περιμένει , για το πόσο σημαντικές είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις και πόσο θέλουμε να γίνουμε αποδεκτοί από τους άλλους. Και μετά έρχονται τα φοιτητικά μας χρόνια ( που δεν τα αλλάζουμε με τίποτα..) Εκεί αρχίζουν να μπαίνουν στο μυαλό μας νέα δεδομένα. Χτίζουμε φιλοσοφία ζωής, ιδεολογίες, πολιτικά πιστεύω. Αποφασίζουμε