Communic-able

Κι όσα δεν έγιναν μην τρέχεις να προλάβεις Αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις Πως ήσουν πάντα απ' την αρχή μέχρι το τέλος Εσύ η ασπίδα μου το τόξο και το βέλος

Μπορεί ο σκοπός της φιλοσοφίας να είναι η αναζήτηση της ευτυχίας αλλά πρωτού πω πως διαφωνώ θα ρωτήσω..Ποιος την βρήκε; Ποιος έζησε (ή ζει) ευτυχισμένος; Μην βιαστείτε να απαντήσετε. Εγώ θα πω Κανείς. Γιατί η ευτυχία δεν είναι μία μόνιμη κατάσταση ..δεν μπορεί να είναι. Θα έχανε όλη την ουσία και το είναι της.Θα άλλαζε υπόσταση και δεν θα αποτελούσε τον απώτερο στόχο του ανθρώπου, Αν κάποιος άνθρωπος ζει μια ονειρεμένη ζωή και όλα είναι γιαυτόν ιδανικά δεν είναι ευτυχισμένος είναι απλά ευχαριστημένος, Και είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε το μέγεθος και τη βαρύτητα αυτών των δύο λέξεων. Μπορεί κάποιος να αισθάνεται ευχαριστημενος και ευγνώμων με τη ζωή που βιώνει αλλά δεν μπορεί να δηλώσει ευτυχισμένος, Η ευτυχία είναι μικρές στιγμές απόλυτης ικανοποίησης και χαράς που μας δίνουν νόημα και δύναμη, Που μας ξυπνάνε συναισθήματα και μας κάνουν ζωντανούς. Είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθεις ότι όλα έχουν κάποιο νόημα και εσύ μπορείς να το διαβάσεις, Νιώθεις έτοιμος να πετάξεις και με

Με ρώτησες τι σημαίνει έρωτας. Σου απάντησα να ξυπνάς και να κοιμάσαι με τη σκέψη του άλλου. Να του δίνεις απλόχερα χωρίς να σε νοιάζει να θα πάρεις. Να σπάει η καρδιά σου στα δύο όταν χωρίζεστε, να τρέμεις μέχρι να τον δεις. Έρωτας είναι, να λες συγγνώμη, έρωτας είναι να συγχωρείς. Μα μαθαίνεις να ακούς τον άλλον, να τον κοιτάς και να μπορείς να τον διαβάσεις χωρίς να σου μιλάει. Είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς χωρίς λόγο, απλά και μόνο γιατί τριγυρίζει στο μυαλό σου, αυτό που σε κάνει να βλέπεις έξω ήλιο ενώ βρέχει. Να ακούς την καρδιά σου να μιλάει και να θες να πλημμυρίσεις τον κόσμο με τις σκέψεις σου. Θες να το μοιραστείς με όλους μα πιο πολύ θέλω να το μοιραστώ με σένα. Εσένα που είσαι ο λόγος που ήθελα να γράψω και να χαράξω όλα όσα αισθάνομαι σε αυτές εδώ τις γραμμές. Εσένα πού είσαι δίπλα μου καθε στιγμή. ΥΓ: Λύπη μαζί- Λύπη μισή        Χαρά μαζί- Χαρά διπλή

Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι με τη ζωή τους. Πόσοι ξυπνάνε με ένα χαμόγελο και κοιμούνται με μια όμορφη σκέψη; Πόσοι σκέφτονται το αύριο και βλέπουν ελπίδα; Σίγουρα λιγότεροι από αυτούς που νιώθουν φυλακισμένοι και εγκλωβισμένοι μέσα στην ίδια τους τη ζωή. Δείτε τι ωραία έχουμε φτιάξει την κοινωνία μας. Δείτε πως φυλακιστήκαμε μόνοι μας και τώρα τα δεσμά είναι βαριά και πονάνε. Ο άνθρωπος όταν χάνει τις αξίες του είναι καταδικασμένος να χάσει τον εαυτό του, το είναι του. Και όταν χάνουμε τον εαυτό μας σβήνει κάθε ελπίδα. Κάπου όμως διάβσα πως δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της. Οπότε, μένουμε άνθρωποι μισοί, άνθρωποι κενοί χωρίς σκοπό και νόημα. Και εκεί είναι που αρχίζει η αντίστροφη πορεία. Οι αξίες που έχουν χαθεί αντικαθιστώνται από νέες που μας ορίζει η κοινωνία και ο σκοπός μας γίνεται ένας και οικουμενικός. Αγωνιζόμαστε για μια θέση εργασίας, προσπαθούσε να πατήσουμε το διπλανό μας, να φτάσουμε πρώτοι, να προλ

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου. Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει• και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει  η   Ιθάκη . Η Ιθάκη είναι ένας από τους ωραιότερους συμβολισμούς. Είναι το ταξίδι, ο προορισμός, η ίδια η πορεία της ζωής μας. Έχουμε αλήθεια αναρωτηθεί αν το ζητούμενο είναι η διαδρομή ή ο σταθμός'; Ας το σκεφτούμε διαφορετικά... Δεν υπάρχει μία Ιθάκη κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Μπορεί να υπάρξουν πολλές. Και έννοώ την Ιθάκη σαν ένα προορισμό που θέλουμε να φτάσουμε. Η διαδικασία που θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε κάνει τον προορισμό τόσο συναρπαστικό. Αυτή η γλυκιά προσμονή για κάτι που θέλουμε τόσο μας δίνει κουράγιο και δύναμη να το κυνηγήσουμε. Μας γεμίζει χαρά και ταξιδεύει μακριά τη φαντασία μας που δεν σταματά ποτέ. Αυτό το ταξίδι που έχουμε σχεδιάσει με το νου μας μπορεί να μην αναταποκρίνεται σε αυτό πο

Οι συγκεκριμένες θέσεις δημοσιεύτηκαν πριν 2 χρόνια στο nylon αλλά με τα όσα ακούγονται τον τελευταίο καιρό θα ήθελα να τις ξαναθυμηθούμε ... ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ BLOGGER 1 .  Τα  blogs  είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες. 2.  Τα  blogs  είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία. 3.  Τα  blogs  δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή. 4.  Τα  blogs  είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε. 5.  Τα  blogs  δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι. 6.  Ο  blogger  δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέ

Καλημέρα σας..Πώς είστε; Είμαστε η γενιά των 592 ευρώ. Σίγουρα μας έχετε ακούσει.. Νέοι και νεες μέχρι 25 ετών που τελείωσαμε τις σπουδές μας, αφήσαμε πίσω τις αίθουσες των Πανεπιστημίων , τους αιώνιους καφέδες, τις νυχτερινές τσαρκες μέχρι το άλλο πρωί, μα πάνω από όλα την ανεμελιά μας. Ριχτήκαμε με μανία στο κυνήγι εργασίας.. Να προλάβουμε..Να προλάβουμε τι; Την ιδανική θέση των ονείρων μας που θα δουλέυουμε 10 ώρες για 592 ευρώ; Ονειρεμένο ακούγεται..Σχεδόν μου έρχεται να βάλω τα κλάματα..Και πείτε ότι έπρεπε να συμβιβαστούμε με την κατάσταση..με την οικονομική (και γενικόιτερη) κρίση που μας κυκλώνει, με τα νέα μέτρα και πείτε ότι το κάναμε. Και βγήκαμε έξω με σκυμένο κεφάλι και ηθικό υπό το μηδέν αλλά είπαμε εντάξει.. Θα παίρνουμε 592 ευρώ. Δωστε μας δουλειά..ΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ; Πόσοι από όσους τελειώσαμε αυτό το χρόνο έχουμε βρει δουλειά; Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν. Πτυχίο, Μεταπτυχιακό, Διδακτορικό, Ξένες Γλώσσες και Υπολογιστές.. Με ολα αυτά γεμίζει το βιογραφικό αλλά όχι η τσέπη. Πρ

google1991c5f614ce5609.html

Είναι ένα από αυτά τα θέματα που απασχολούν χρόνια τώρα τούτη εδώ την κοινωνία. Η Φυσική τη βρήκε την απάντηση και δηλώνιε ευθαρσώς ότι.. ΝΑΙ έλκονται! Ώθηση και απώθηση. Και έρχεται τώρα η ώρα να σκεφτούμε αν συμβάινει το ίδιο και στις ανθρώπινες σχέσεις.. Αν και τείνω προς το ότι όντως τα αντίθετα κυνηγιούνται και έλκει το ένα το άλλο όπως οι μαγνήτες, δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Σε εμένα προσωπικά ισχύει. Αλλά εγώ έχω ψυχολογικά προβλήματα και μια αιώνια αντίδραση από την κούνια μου οπότε ξέρω πως δεν αποτελώ παράδειγμα για να υποστήριξω τη θεωρία ώθησης-απώθησης ανομοίων. Οπότε ας πούμε ότι πιστεύω το αντίθετο. ¨Οτι τα ομώνυμα έλκονται. Και πριν προλάβετε να μου πείτε όχι και μα, μου, σου, του....θα σας φέρω χαρακτηριστικές εικόνες στο μυαλό.. Ποιος από εσάς δεν θυμάται τους φλώρους του σχολείου να τα φτιάχνουν μεταξύ τους? Η μάλλον δείτε το αλλιώς..Έχετε δει πολλούς που ακούνε κλαρίνα να είναι με κοπέλες που ακούνε heavy metal? (καλά είναι λίγο ακραίο το ξέρω...!) Τώρα σκεφτεί

Μια ομιλία που μας ταρακουναέι. Που μπαίνει σφήνα στη ρουτίνα μας. Ακούστε τι έχει να πει. Σοβαρά μιλάει... Σφήνα {Μάριος Σπύρογλου}

Έχετε ευχηθεί κάτι και όταν αυτό πραγματοποιήθηκε να το μετανιώσετε; Λογικά ναι.. Δεν είναι τυχαίο που λένε Πρόσεχε τι εύχεσαι.. Το ότι μετανιώνουμε μπορεί να οφείλεται σε κάποια αλλαγή εσωτερική ή εξωτερική ή σε λανθασμένη εκτίμηση των θέλω μας. Επίσης, δεν σκεφτόμαστε ότι μια επιθυμία μας κρύβει από πίσω πολλά σταυροδρόμια που δεν έχουμε υπολογίσει και ίσως τελικά να μην θέλαμε να διαβούμε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να μην ονειρευόμαστε κάπως το μέλλον μας και να μην μουρμουρίζουμε ευχές όταν πέφτει ένα αστέρι αλλά να σκεφτόμαστε και την αντίπερα όχθη αυτού που ζητάμε. Εγώ όμως έχω ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.. Ξέρω τι ¨δήθεν¨ θέλω (και λέω δήθεν γιατί αυτό το θέλω μου έχει επηρεαστεί και από εξωτερικούς παράγοντες: βλέπε γονείς, φίλους, κοινωνικά πρότυπα) ξερω τι θα μου προσφέρει ο δρόμος που λχω επιλέξει, ξέρω πως να φτάσω εκεί, αλλά εύχομαι να βρω λίγο πριν το τέλος ένα μονοπάτι και να λοξοδρομήσω. Θέλω να ξεφύγω από τα θέλω μου γιατί ξέρω πως δεν θα με κάνουν ευτυχισμένη,

Γεννιόμαστε χωρίς καν να το ζητήσουμε. Και όμως είμαστε ευγνώμονες που ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο. Ο κάθε ένας μας είναι τυχερός που του δόθηκε το δώρο της ζωής. Έχουμε αναρωτηθεί όμως τι κάνουμε σε αυτόν εδώ τον (μάταιο;) κόσμο; Όλα είναι δομημένα στη ζωή μας αν το σκεφτούμε. Τα κοινωνικά πρότυπα υπάρχουν πριν από εμάς και για εμάς για να βάζουν τα πράγματα σε μία τάξη. Τα θέλω μας είναι πολύ κοινά αν το σκεφτούμε αν και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ διαφορετικοί.., Τυχαίο;  Στα 10 μας θέλουμε παιχνίδι και ξεγνοιασιά Στα 13 μας θέλουμε φίλους, παρέες και εξόδους Στα 16 μας θέλουμε να γνωρίσουμε τον κόσμο, να ζήσουμε έντονα, στο κόκκινο Στα 18 μας θέλουμε να τελειώσει το "μαρτύριο" του σχολείου και να ζήσουμε μια ξέφρενη φοιτική ζωή. Στα 24 μας θέλουμε το πτυχίο μας και μια δουλειά να μας περιμένει Στα 27 μας απομυθοποιούμε τη δουλειά μας και ψάχνομαστε. Μάλλον θέλουμε οικογένεια. Στα 35 θέλουμε απλά λεφτά γιατί οι υποχρεώσεις είναι στο φουλ. Θέλουμε και ταξίδια αλλα΄πο

ΖΗΛΙΑ< Σύνθετο συναίσθημα. Προέρχεται από το θυμό και το φόβο. Ζηλεύουμε κάποιον επειδή κατά βάθος είμαστε θυμωμένοι που έχει περισσότερα από εμάς ή ζει καλύτερα από εμάς και ζηλεύουμε και όταν φοβόμαστε μην χάσουμε κάποιον λόγω ανεπάρκειας του ευατού μας. Ζηλεύουμε το έταιρον ήμιση γιατί φοβόμαστε ότι θα βρει κάτι καλύτερο από μας ή επειδή δεν έχουμε αυτοπεποίθηση. Ακόμη και αυτοί που δηλώνουν πως δεν ζηλεύουν οι ψυχολόγοι λένε ότι ψεύδονται και αυτό γιατί μια τέτοια δήλωση δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι νιώθουν ανώτεροι από τους άλλους και έχουν την ανάγκη να το αποδέιξουν,. Η ζήλια είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Σκεφτείτε τα μικρά παιδάκια που τα θέλουν όλα δικά τους και ζηλεύουν όταν χάνουν την προσοχή των άλλων. Όλοι λίγο πολλοί έχουμε αισθανθεί ζήλια, Το θέμα είναι πως τη διαχειριζόμαστε. Συχνά η ζήλια σε θολώνει, είναι πολύ δυνατό συναίσθημα. Δεν λέμε άλλωστε χωρίς λόγο " Τυφλώθηκε από τη ζήλια."Για να μειωθεί το συναίσθημα της ζήλιας πρέπει να συμβούν δύο πραγματα. Ν

Όλοι μας βλέπουμε όνειρα. Είτε τα θυμόμαστε είτε όχι , είτε είναι ασπρόμαυρα είτε πολύχρωμα..Με τα όνειρα έχουν ασχοληθεί πολλοί επιστήμονες ,είτε γιατί εμφανίζονται και πως, είτε τι σημαίνουν ,αλλά ακόμη δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί, Αυτό κατά τη γνώμη μου συμβαίνει γιατί τα σύμβολα στα όνειρα έιναι διαφορετικά για κάθε άνθρωπο , γιατί τα όνειρα μας είναι η δέυτερη ζωή μας, Ίσως η δεύτερη "σουρεάλ" ζωή μας. ¨Οπως διάβασα πριν λίγο καιρό: Στα όνειρα ζούμε σε μια άλλη πραγματικότητα, αυτή του εσωτερικού μας κόσμου που δεν έχει κανόνες χωροχρονικούς και αιτιότητας σαν αυτούς που γνωρίζουμε και βιώνουμε στην κατάσταση της εγρήγορσης. Αλλά η εμπειρία μας μέσα στο όνειρο είναι το ίδιο πραγματική. Πόσες φορές έχετε ξυπνήσει από όνειρο τρομαγμένοι, ιδρωμένοι ή και με ένα χαμόγελο ευτυχίας;.Τα όνειρα μας δημιουργούν συναισθήματα γιατί ο εγκέφαλος συνεχίζει να δέχεται ερεθίσματα όταν κοιμόμαστε. Επίσης, μου έχει συμβεί ορισμένες φορές να έχω πλήρη συναίσθηση ότι είμαι σε όνειρο

Η κατάσταση της χώρας μας παραμένει κρίσιμη. Εδώ και ένα μήνα παραδέχομαι πως έχω σταματήσει να παρακολουθώ τα νέα δεδομένα της οικονομικής κρίσης. Ακούω μόνο απόψεις, ούτε καν τις διαβάζω. Φτάνουν στα αυτιά μου απίστευτα πράγματα που όλοι τα θεωρούν πιθανά ενδεχόμενα. Πτώχευση κράτος, πιθανότητα δικτατορικών καθεστώτων, επιστροφή στη δραχμή, έξοδος από την Ευρωπαική Ένωση. Η εγώ κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου ή όλη αυτή η κινδυνολογία είναι ένας τρόπος να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα. Με κατηγορούν που είμαι αισιόδοξη. Με κατηγορούν που θέλω να φύγω στο εξωτερικό για σπουδές ενώ η χώρα βρίσκεται χρεωμένη ως εκεί που δεν πάει. Με κατηγορούν που πιστεύω πως για όλα αυτά φταίει η διαφθορά σε αυτή τη χώρα και μου λένε πως δεν ξέρω...ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ! Ξέρω ότι είμαι 21 και με χαρακτηρίζουν παιδί των 700 ευρώ, ξέρω ότι γελάνε όταν τους λέω πως θα βρω δουλεία σε αυτό που σπούδασα και αμφιβάλλουν για τις ευκαιρίες που θα μου παρουσιαστούν. Το αβέβαιο μέλλον μου είναι δυνατόν να ανησυχεί όλους

Συνεχιζονται οι πιεσεις μεσα στο ΠΑΣΟΚ,στα αρμοδια κρατικα στελεχη για τη δημιουργια νομοθετικου πλαισιου για τα Ελληνικα blogs,το οποιο φυσικα θα περιλαμβανει εκτος των αλλων και την αρση της ανωνυμιας. Οπως πληροφορουμαστε,το ΠΑΣΟΚ θελει να πλασαρει το νομοσχεδιο,με την δικαιολογια της παταξης της μαυρης εργασιας δημοσιογραφων και λοιπων αρθρογραφων στα διαφορων ειδων ενημερωτικα blogs τα οποια εχουν ξεφυτρωσει. Παραλληλα,η δολοφονια του Σωκρατη Γκιολια,εμπνευστη του troktiko,οπως επισης και το λουκετο στο blog μετα την εκτελεση του,θα αποτελεσει ακομη ενα πατημα για να γινει πραξη το νομοσχεδιο. Δυστυχως η κυβερνηση του opengov και της διαδραστικης επικοινωνιας μεσω διαδικτυου,προσπαθει με καθε τροπο να φιμωσει ή να αυτολογοκρινει τις ανεξαρτητες φωνες του διαδικτυου,επικαλουμενη χιλια μοιρια πραγματα. Στο σημειο αυτο να σημειωσουμε για ακομη μια φορα,πως μεχρι και σημερα,αρση της ανωνυμιας στα blogs τα οποια εχουν καταληξη .com και υπαγονται στην Αμερικανικη ν

Θέλω ένα καλοκαίρι μεγάλο, φωτεινό και γεμάτο.. Γεμάτο ήχους, φωνές και ξεκούραση και ξεγνοιασιά. Θέλω θάλασσα..πολλή θάλασσα με μεγάλα κύματα και κάτασπρες αμμουδιές. Θέλω νησιά και περπάτημα στα στενά μεχρι αργά το βράδυ. Θέλω ποτό και χορό.. Θέλω φίλους, παρέα, κιθάρες και τραγούδι.. Θέλω έρωτα, αγκαλιές και αστεράτα βράδια..Θέλω άμμο, πετρούλες και βοτσαλάκια..ααα και κοχύλια! Θέλω ταβερνούλες στη θάλασσα και δροσιστικά κοκτειλς! Θέλω μια μεγάλη ξαπλώστρα και ένα ροζ στρώμα.. Θέλω τάβλι και κρύο καφέ..Θελω κατάστρωμα πλοίου και δροσερό αεράκι.. Θέλω και εσένα μαζί μου.. Θέλω ένα καλοκαίρι ακόμα. για να τα ζήσω όλα. Κ.

Τον τελευταίο καιρό που πραγματοποιούμε με την σχολή μου ηλεκτρονική έρευνα για τη γενιά Υ , τη γενιά μεταξύ 18-28, συλλέγω διαρκώς απόψεις από συμφοιτητές μου και μη, για το γεγονός ότι θεωρούμαστε η ψηφιακή γενιά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι δικαίως κατακτήσαμε αυτόν τον τίτλο αφού ζήσαμε σε έντονες τεχνολογικές αλλαγές και φυσικά ζήσαμε την εισβολή του διαδικτύου στις ζωές μας (και ναι είμαι πολύ ευτυχισμένη γι αυτό!!).. Άλλοι δηλώνουν πως η επόμενη γενιά από μας θα είναι αυτή που θα μας πάρει τον τίτλο μέσα από τα χέρια γιατί θα ζήσουν στο επίκεντρο της τεχνολογίας από τη μέρα που θα γεννηθούν. Το θέμα είναι πως αξιοποιούμε το διαδίκτυο σαν ψηφιακή γενιά.. Ρωτήθηκα προσφάτως πoια η σχέση μου με το ίντερνετ και τι μου προσφέρει.. Απάντησα: Τα πάντα, μόνο που δεν μου φτιάχνει καφέ. Ακραίο; Ίσως.. Αλλά έτσι νιώθω. Και θα σας πω το γιατί. Το ίντερνετ είναι καταρχάς το μόνο ελεύθερο και ανοιχτό μέσο που έχουμε. Η επικοινωνία και η ενημέρωση από τη στιγμή που πέρασαν στο διαδικτυακό κόσμο άλ

Μέσω του τροκτικού βρήκα αυτό το μαργαριτάρι.. Είχε φαντασία το παιδί πρωί πρωί πρέπει να του το αναγνωρίσω..

Οι σχέσεις είναι ένα από τα μυστήρια της ζωής. Κι επειδή υπάρχουν ανάμεσα σε δύο άτομα, εξαρτώνται και από τους δύο. Κάθε φορά που δύο άνθρωποι συναντιόνται, δημιουργείται ένας καινούριος κόσμος. Η συνάντησή τους και μόνο, φέρνει ένα καινούριο φαινόμενο στη ζωή, που δεν υπήρξε πριν. Και μέσα από αυτό το καινούριο φαινόμενο, τα δύο άτομα αλλάζουν και μεταμορφώνονται. Είσαι διαφορετικός όταν δεν σχετίζεσαι και όταν σχετίζεσαι, ξαφνικά γίνεσαι κάτι άλλο. Κάτι καινούριο συνέβη.Δημιουργείς τη σχέση και ύστερα η σχέση δημιουργεί εσένα. Όταν δύο άνθρωποι συναντιόνται, σημαίνει ότι συναντιόνται δύο κόσμοι. Το πράγμα δεν είναι απλό, είναι περίπλοκο. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του κόσμο, ένα σύνθετο μυστήριο, με ένα μεγάλο παρελθόν και ένα αιώνιο μέλλον. Στην αρχή, συναντιόνται στην περιφέρεια. Αν η σχέση γίνει στενή, αν βαθύνει περισσότερο, τότε σιγά σιγά, τα δύο κέντρα θ’ αρχίσουν να συναντιόνται. Η συνάντηση των κέντρων λέγεται αγάπη. Η συνάντηση των περιφερειών είναι η γνωριμία. Το να αγγί

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ: Pop Art @t Τhe Ιmage Gallery ,   ΠΟΥ : λεωφ. Αμαλίας 36, Αθήνα. ΠΟΤΕ:18 Μαΐου- 27 (η 30) Ιουνίου. ΝΑ ΠΑΜΕ: Οπωσδηποτε..δηλαδή μην κάθεστε καν! Ποιος περίμενε αυτό το εντυπωσιακό νεοκλασικκό απέναντι από το Ζάπειο να φιλοξενήσει έκθεση Pop ARt και μάλιστα με ιδιόκτητα έργα που διατίθενται όλα προς πώληση? Εγώ πάντως εντυπωσιάστηκα! Μπάινοντας αντίκρυσα μία καταπληκτική σύνθεση posters της Μεριλιν Μονροε του Andy Warhol και κάτι μέσα μου μου είπε πως αυτή η έκθεση είχε πολλά να μου πει. Ωστόσο, είχα και μια αμφιβολία δεδομένου ότι πριν λίγο διάστημα είχα επισκεφτεί το Μουσείο Μοντερνας Τέχνης στη Βαρκελώνη (ΜΟΜΑ) και η έκθεση pop art ήταν ιδιάιτερα ελλειπης και κακοφτιαγμένη.  Η έκθεση με αποζημείωσε με το παραπάνω! Μακάρι να μπορούσα να αγοράσω τα πάντα! Και για να σταματήσω να σας λέω πόσο μου άρεσε θα σας πω ότι περιλαμβάνει posters εμπνευσμένα από την pop art κουλτούρα, τα οποία ανήκουν στην προσωπική συλλογή του ιδιοκτήτη της γκαλερί «Αμαλίας 36». (Ω,,ναι

Όταν όλα γύρω σου είναι αναλώσιμα και εφήμερα γίνεσαι σαν αυτά. Μαθαίνεις να παίρνεις από τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω σου ό,τι μπορείς να πάρεις ή ό,τι αντέχουν να σου δώσουν. Και μετά τα παρατάς. Λες θα βρω άλλα. Που θα μου δώσουν νέες εμπειρίες, μεγαλύτερο ενδιαφέρον, μεγαλύτερη χαρά. Πιστεύεις ότι όταν σε μια σχέση δεν παίρνεις πια πράγματα πρέπει να φύγεις. Τι γίνεται όμως όταν δεν παίρνεις γιατί στην ουσία εσύ δεν δίνεις? Μοναξιά, Ανασφάλεια, Ιδιοτέλεια. Αυτά κερδίζεις μετά από κάθε σχέση που πετάς, μετά από κάθε ανθρωπο που θες να αντικατασταστήσεις γιατί φοβάσαι. Το συναίσθημα του φόβου είναι ισχυρότερο από οποιοδήποτε άλλο. Σου θολώνει το μυαλό και σε κάνει να μη βλέπεις καθαρά. Η παρέα σου. Οι φίλοι σου. Που είναι? Ήταν και αυτοί αναλώσιμοι? Μήπως τώρα έχεις νέους από την δουλειά σου? Ναι έχεις, Και δεν λέγονται φίλοι, λέγονται γνωστοί. Αναλώσιμοι γνωστοί που κάνουν τον κύκλο τους. Oι φίλοι σου όμως μένουν εκέι. Ουδείς αναντικατάστατος. Οι φίλοι μας, οι πραγματικοί φίλ

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γιαυτό που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μ

Ναι η αλήθεια έιναι ότι πολλά ζευγάρια περνάνε... κρίση την περίοδο του Mundial! Οι γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες με την αιώνια αντίζηλο..ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ. Και αντί να εκμεταλλευόνται εην ευκαιρία για ξεσάλωμα και έξοδο με φίλες γκρινιάζουνε κιόλας! Η αλήθεια είναι ότι δεν θα χαρούν και πολύ οι γυναίκες που σαν εκπρόσωπός του γυναικείου φίλου υποστηρίζω την αντίπαλη ομάδα (και μυρίζομαι κόκκινη κάρτα) αλλά το σωστό να λέγεται..Τους σπάμε τα νεύρα όταν έχει mundial, champions league και τα συναφή.. Για όσες αποφάσισαν αυτή τη φορά να μην επιδωθούν σε ολονύχτιους τσακωμούς και κρεβατομουρμούρες παραθέτω έτοιμο υλικό από το ανδρικό κοινό με οδηγίες για τις..δύσκολες μέρες. Εννοείται πως δεν με βρίσκουν σύμφωνη σε όλα αλλά έχουν και αυτοί τα δίκια τους! Οπότε ας δούμε τι έχουν να μας πουν..

Μα υπάρχει καλύτερο πράγμα από άραγμα στη θάλασσα και στο χέρι starbucks frappucino?? Και όχι αυτή η ανάρτηση δεν αποτελεί διαφήμιση αλλα΄φόρο τιμής προς τους καφέδες και τα ροφήματα του starbucks που εμένα προσωπικά με εμπνέουν! Γι αυτό έφτιαξα τη δική μου εικόνα για το πως αντιλαμβάνομαι τα starbucks!

Aοι πριγκήπισσες ζούσαν σήμερα πολύ φοβάμαι ότι η τύχη τους θα ήταν η παρακάτω. Μία πλήρως ρεαλιστική προσέγγιση της γνωστής φωτογράφου Dina Goldstein. Περισσότερες φωτογραφίες στην σελίδα της! http://www.fallenprincesses.com/

Κάθε καλοκαίρι τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Έρχεται ο Ιούνιος, ξεκινούν οι ζέστες, οι παραλίες γεμίζουν και οι εξεταστικές αρχίζουν..Θα μου πείτε: Σώπα! Όλοι τα περάσαμε αυτά κοπελιά! Και ναι δίκιο έχετε. Όλοι τα περνάμε και όλοι παραπονούμαστε. Απλά..λέω εγώ τώρα..Αν κάναμε μία έρευνα πόσα μαθήματα περνάνε οι φοιτητές στην χειμερινή εξεταστική και πόσα στην καλοκαιρινή τότε θα παθαίναμε κοκομπλόκο! Ωστόσο, θα μου απαντήσετε "Υπάρχει και ο Σεπτέμβρης και για τους ρέμπελους που δεν μπορούν να συγκεντρωθούν καλοκαιριάτικο!!" Ναι! θα απαντήσω! Υπάρχει.. Και πάλι καλά δηλαδή..αλλά τι να πρωτοδώσεις μέσα σε αυτόν τον έρμο το Σεπτέμβρη? Βέβαια, είναι λίγο σουρεάλ να τα λέω όλα αυτά από τη στιγμή που δεν χρωστάω κανένα μάθημα και δεν έχω αφήσει ποτέ μάθημα για το Σεπτέμβρη (ναι οκ μπορείτε τώρα να με μισείτε και να μην κάνετε παρέα μαζί μου. Μπορείτε να κάνετε και report στο άρθρο μου αν θέλετε) αλλά ένας Θεός ξέρει πως τα κατάφερα. Ίσως η θέληση μου να επεκτείνω όσο μ

  1. Small-scale food production using membership models 2. Low impact advertising 3. Health tracking devices 4. Sample stores, cafes & vending machines 5. Discreet rooftop solar panels and wind turbines 6. Rotating retail at airports and in malls 7. Remote farming for consumers 8. Connecting creative consumers with local fabricators 9. Paying consumers to promote products they use and love 10. Single-use toilet bag turns human waste into fertilizer

Εγώ πάντως δοκίμασα! Και ακόμη παίζω! Το site γράφει πως οι χορηγοί πληρώνουν για το ρύζι που κερδίζεις μέσα από τις ερωτήσεις. Σαν σκέψη και μόνο πάντως μ αρέσει :)

Γνωστό και μη εξαιρετέο βιβλιοπωλείο θρησκευτικών αναγνωσμάτων σε κεντρικό δρόμο των Εξαρχείων. Περιττό να σας πω πως όταν ο ¨"συμπαθητικός¨" κύριος που ήταν μέσα με είδε να τραβάω φωτογραφίες έσπευσε να έρθει να ελέγξει για ποιο λόγο φωτογραφίζω τη βιτρίνα του και να σιγουρευτεί ότι δεν κάνω ρεπορτάζ!