Η επιστροφή είναι πάντα δύσκολη. Σε βγάζει από τη βόλεψή σου. Σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ξεκίνησες και προς τα που πορεύτηκες. Αν έφτασες εκεί που ήθελες. Και αν τελικά αυτό που ήθελες άλλαψε όψη, μέχρι να το φτάσεις. Ποτέ όταν φτάνεις, δεν φτάνεις πραγματικά. Γιατί στη διαδρομή άλλαξες, χωρίς να το καταλάβεις. Και όταν είσαι στο τέλος σκέφτεσαι την αρχή. Αναζητάς ξανά το ταξίδι για να βρεις το μονοπάτι που σου διέφυγε και έπρεπε να στρίψεις αλλά εσύ κοίταζες μόνο την ευθεία και δεν υπήρχαν περιθώρια στο νου σου και τη βλέψη σου για κάτι άλλο. Και όταν φτάνεις έχεις καθαρό μυαλό και χρόνο να σκεφτείς ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψεις πίσω και να πάρεις από την αρχή το χάρτη του μυαλού σου. Διαβάζω τις σκέψεις μου από το πρώτο μου ταξίδι και δεν ξέρω αν όντως τις είχα γράψει εγώ. Δεν αναγνωρίζω ούτε ένα γράμμα τους. Ξέρω όμως ότι αυτές με παρακίνησαν να ξεκινήσω. Και τώρα γυρίζω πίσω να τις συναντήσω και να ξαναγνωριστούμε. Ο άνθρωπος αλλάζει μαζί με το χρόνο που αφήνει πάνω τ...
Τον τελευταίο καιρό που πραγματοποιούμε με την σχολή μου ηλεκτρονική έρευνα για τη γενιά Υ , τη γενιά μεταξύ 18-28, συλλέγω διαρκώς απόψεις από συμφοιτητές μου και μη, για το γεγονός ότι θεωρούμαστε η ψηφιακή γενιά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι δικαίως κατακτήσαμε αυτόν τον τίτλο αφού ζήσαμε σε έντονες τεχνολογικές αλλαγές και φυσικά ζήσαμε την εισβολή του διαδικτύου στις ζωές μας (και ναι είμαι πολύ ευτυχισμένη γι αυτό!!).. Άλλοι δηλώνουν πως η επόμενη γενιά από μας θα είναι αυτή που θα μας πάρει τον τίτλο μέσα από τα χέρια γιατί θα ζήσουν στο επίκεντρο της τεχνολογίας από τη μέρα που θα γεννηθούν. Το θέμα είναι πως αξιοποιούμε το διαδίκτυο σαν ψηφιακή γενιά.. Ρωτήθηκα προσφάτως πoια η σχέση μου με το ίντερνετ και τι μου προσφέρει.. Απάντησα: Τα πάντα, μόνο που δεν μου φτιάχνει καφέ. Ακραίο; Ίσως.. Αλλά έτσι νιώθω. Και θα σας πω το γιατί. Το ίντερνετ είναι καταρχάς το μόνο ελεύθερο και ανοιχτό μέσο που έχουμε. Η επικοινωνία και η ενημέρωση από τη στιγμή που πέρ...
το περιοδικό του Εργαστηρίου Ρητορικής και Λόγου Ζώντας στην εποχή του ανικανοποίητου Δημιουργική Γραφή Έχω παρατηρήσει ότι, εμείς οι άνθρωποι δε βλέπουμε τους ανθρώπους που είναι γύρω μας, μπορεί να τους κοιτάμε, αλλά δε τους βλέπουμε γιατί είμαστε βυθισμένοι στις σκέψεις μας. Έτσι λοιπόν αποφάσισα πως την επόμενη φορά που θα βγω από το σπίτι μου για να χαθώ και εγώ μέσα στο πλήθος της πόλης ότι θα εμβαθύνω το βλέμμα μου στους συνανθρώπους μου και θα αρχίσω πραγματικά να τους βλέπω, θα μετατρέψω τα μάτια μου σε μικροσκόπιο, έτσι ώστε να παρατηρήσω και την πιο μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια. Ξεκίνησα λοιπόν να παρατηρώ τους ανθρώπους παντού, στο δρόμο, στα μέσα μεταφοράς, στην αγορά, στις καφετέριες… Αυτό που παρατήρησα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια αδιόρατη μελαγχολία στα μάτια τους. Αυτή η μελαγχολία των ανθρώπων προέρχεται από το αίσθημα του ανικανοποίητου που έχουμε. Μπορεί τις περισσότερες φορές να έχο...
Σχόλια