Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι με τη ζωή τους. Πόσοι ξυπνάνε με ένα χαμόγελο και κοιμούνται με μια όμορφη σκέψη; Πόσοι σκέφτονται το αύριο και βλέπουν ελπίδα; Σίγουρα λιγότεροι από αυτούς που νιώθουν φυλακισμένοι και εγκλωβισμένοι μέσα στην ίδια τους τη ζωή. Δείτε τι ωραία έχουμε φτιάξει την κοινωνία μας. Δείτε πως φυλακιστήκαμε μόνοι μας και τώρα τα δεσμά είναι βαριά και πονάνε. Ο άνθρωπος όταν χάνει τις αξίες του είναι καταδικασμένος να χάσει τον εαυτό του, το είναι του. Και όταν χάνουμε τον εαυτό μας σβήνει κάθε ελπίδα. Κάπου όμως διάβσα πως δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της. Οπότε, μένουμε άνθρωποι μισοί, άνθρωποι κενοί χωρίς σκοπό και νόημα. Και εκεί είναι που αρχίζει η αντίστροφη πορεία. Οι αξίες που έχουν χαθεί αντικαθιστώνται από νέες που μας ορίζει η κοινωνία και ο σκοπός μας γίνεται ένας και οικουμενικός. Αγωνιζόμαστε για μια θέση εργασίας, προσπαθούσε να πατήσουμε το διπλανό μας, να φτάσουμε πρώτοι, να προλ...
Η επιστροφή είναι πάντα δύσκολη. Σε βγάζει από τη βόλεψή σου. Σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ξεκίνησες και προς τα που πορεύτηκες. Αν έφτασες εκεί που ήθελες. Και αν τελικά αυτό που ήθελες άλλαψε όψη, μέχρι να το φτάσεις. Ποτέ όταν φτάνεις, δεν φτάνεις πραγματικά. Γιατί στη διαδρομή άλλαξες, χωρίς να το καταλάβεις. Και όταν είσαι στο τέλος σκέφτεσαι την αρχή. Αναζητάς ξανά το ταξίδι για να βρεις το μονοπάτι που σου διέφυγε και έπρεπε να στρίψεις αλλά εσύ κοίταζες μόνο την ευθεία και δεν υπήρχαν περιθώρια στο νου σου και τη βλέψη σου για κάτι άλλο. Και όταν φτάνεις έχεις καθαρό μυαλό και χρόνο να σκεφτείς ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψεις πίσω και να πάρεις από την αρχή το χάρτη του μυαλού σου. Διαβάζω τις σκέψεις μου από το πρώτο μου ταξίδι και δεν ξέρω αν όντως τις είχα γράψει εγώ. Δεν αναγνωρίζω ούτε ένα γράμμα τους. Ξέρω όμως ότι αυτές με παρακίνησαν να ξεκινήσω. Και τώρα γυρίζω πίσω να τις συναντήσω και να ξαναγνωριστούμε. Ο άνθρωπος αλλάζει μαζί με το χρόνο που αφήνει πάνω τ...
Τον τελευταίο καιρό που πραγματοποιούμε με την σχολή μου ηλεκτρονική έρευνα για τη γενιά Υ , τη γενιά μεταξύ 18-28, συλλέγω διαρκώς απόψεις από συμφοιτητές μου και μη, για το γεγονός ότι θεωρούμαστε η ψηφιακή γενιά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι δικαίως κατακτήσαμε αυτόν τον τίτλο αφού ζήσαμε σε έντονες τεχνολογικές αλλαγές και φυσικά ζήσαμε την εισβολή του διαδικτύου στις ζωές μας (και ναι είμαι πολύ ευτυχισμένη γι αυτό!!).. Άλλοι δηλώνουν πως η επόμενη γενιά από μας θα είναι αυτή που θα μας πάρει τον τίτλο μέσα από τα χέρια γιατί θα ζήσουν στο επίκεντρο της τεχνολογίας από τη μέρα που θα γεννηθούν. Το θέμα είναι πως αξιοποιούμε το διαδίκτυο σαν ψηφιακή γενιά.. Ρωτήθηκα προσφάτως πoια η σχέση μου με το ίντερνετ και τι μου προσφέρει.. Απάντησα: Τα πάντα, μόνο που δεν μου φτιάχνει καφέ. Ακραίο; Ίσως.. Αλλά έτσι νιώθω. Και θα σας πω το γιατί. Το ίντερνετ είναι καταρχάς το μόνο ελεύθερο και ανοιχτό μέσο που έχουμε. Η επικοινωνία και η ενημέρωση από τη στιγμή που πέρ...
Σχόλια