Ουδείς αναντικαταστατος...

Όταν όλα γύρω σου είναι αναλώσιμα και εφήμερα γίνεσαι σαν αυτά. Μαθαίνεις να παίρνεις από τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω σου ό,τι μπορείς να πάρεις ή ό,τι αντέχουν να σου δώσουν. Και μετά τα παρατάς. Λες θα βρω άλλα. Που θα μου δώσουν νέες εμπειρίες, μεγαλύτερο ενδιαφέρον, μεγαλύτερη χαρά. Πιστεύεις ότι όταν σε μια σχέση δεν παίρνεις πια πράγματα πρέπει να φύγεις. Τι γίνεται όμως όταν δεν παίρνεις γιατί στην ουσία εσύ δεν δίνεις? Μοναξιά, Ανασφάλεια, Ιδιοτέλεια. Αυτά κερδίζεις μετά από κάθε σχέση που πετάς, μετά από κάθε ανθρωπο που θες να αντικατασταστήσεις γιατί φοβάσαι. Το συναίσθημα του φόβου είναι ισχυρότερο από οποιοδήποτε άλλο. Σου θολώνει το μυαλό και σε κάνει να μη βλέπεις καθαρά. Η παρέα σου. Οι φίλοι σου. Που είναι? Ήταν και αυτοί αναλώσιμοι? Μήπως τώρα έχεις νέους από την δουλειά σου? Ναι έχεις, Και δεν λέγονται φίλοι, λέγονται γνωστοί. Αναλώσιμοι γνωστοί που κάνουν τον κύκλο τους. Oι φίλοι σου όμως μένουν εκέι. Ουδείς αναντικατάστατος. Οι φίλοι μας, οι πραγματικοί φίλοι μας, είναι αναντικατάστατοι γιατί είναι ο ένας για τον άλλον κάτι σπουδαίο και μοναδικό. Οι άνθρωποι που έχουν μπει βαθιά στη ζωή μας και άφησαν το σημάδι τους δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Δεν θα αντικατασταθούν ποτέ. Και μη φοβάστε υπάρχει χώρος για όλους..