Δεν υπάρχει ευτυχία. Μόνο ευτυχισμένες στιγμές.

Μπορεί ο σκοπός της φιλοσοφίας να είναι η αναζήτηση της ευτυχίας αλλά πρωτού πω πως διαφωνώ θα ρωτήσω..Ποιος την βρήκε; Ποιος έζησε (ή ζει) ευτυχισμένος; Μην βιαστείτε να απαντήσετε. Εγώ θα πω Κανείς. Γιατί η ευτυχία δεν είναι μία μόνιμη κατάσταση ..δεν μπορεί να είναι. Θα έχανε όλη την ουσία και το είναι της.Θα άλλαζε υπόσταση και δεν θα αποτελούσε τον απώτερο στόχο του ανθρώπου, Αν κάποιος άνθρωπος ζει μια ονειρεμένη ζωή και όλα είναι γιαυτόν ιδανικά δεν είναι ευτυχισμένος είναι απλά ευχαριστημένος, Και είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε το μέγεθος και τη βαρύτητα αυτών των δύο λέξεων.

Μπορεί κάποιος να αισθάνεται ευχαριστημενος και ευγνώμων με τη ζωή που βιώνει αλλά δεν μπορεί να δηλώσει ευτυχισμένος, Η ευτυχία είναι μικρές στιγμές απόλυτης ικανοποίησης και χαράς που μας δίνουν νόημα και δύναμη, Που μας ξυπνάνε συναισθήματα και μας κάνουν ζωντανούς. Είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθεις ότι όλα έχουν κάποιο νόημα και εσύ μπορείς να το διαβάσεις, Νιώθεις έτοιμος να πετάξεις και μετά χαμογελάς. Είναι οι δικές μας στιγμές ευτυχίας, Κρατάνε λίγο και γι αυτό είναι τόσο μοναδικές.