Γεια σας, Είμαστε η γενια των 592 ευρώ

Καλημέρα σας..Πώς είστε; Είμαστε η γενιά των 592 ευρώ. Σίγουρα μας έχετε ακούσει.. Νέοι και νεες μέχρι 25 ετών που τελείωσαμε τις σπουδές μας, αφήσαμε πίσω τις αίθουσες των Πανεπιστημίων , τους αιώνιους καφέδες, τις νυχτερινές τσαρκες μέχρι το άλλο πρωί, μα πάνω από όλα την ανεμελιά μας. Ριχτήκαμε με μανία στο κυνήγι εργασίας.. Να προλάβουμε..Να προλάβουμε τι; Την ιδανική θέση των ονείρων μας που θα δουλέυουμε 10 ώρες για 592 ευρώ; Ονειρεμένο ακούγεται..Σχεδόν μου έρχεται να βάλω τα κλάματα..Και πείτε ότι έπρεπε να συμβιβαστούμε με την κατάσταση..με την οικονομική (και γενικόιτερη) κρίση που μας κυκλώνει, με τα νέα μέτρα και πείτε ότι το κάναμε. Και βγήκαμε έξω με σκυμένο κεφάλι και ηθικό υπό το μηδέν αλλά είπαμε εντάξει.. Θα παίρνουμε 592 ευρώ. Δωστε μας δουλειά..ΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ; Πόσοι από όσους τελειώσαμε αυτό το χρόνο έχουμε βρει δουλειά; Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν. Πτυχίο, Μεταπτυχιακό, Διδακτορικό, Ξένες Γλώσσες και Υπολογιστές.. Με ολα αυτά γεμίζει το βιογραφικό αλλά όχι η τσέπη. Πριν κάποια χρόνια το 8ωρο ήταν δεδομένο..Και όταν ο κατώτατος βασικός μισθός ήταν 754 ευρώ δεν είμασταν ευχαριστημένοι. Σήμεα αυξήθηκαν οι ώρες και μειώθηκε ο μισθός.Ας το σκεφτούμε πιο ρεαλιστικά. Ένας νέος άνθρωπος καταφέρνει μετά από πολύμηνες συνεντεύξεις να βρει δουλειά και του καταβάλλεται ο βασικός μισθός. Αυτός ο άνθρωπος καλείται να νοικιάζει σπίτι, να πληρώνει το αυτοκίνητο του (αν δηλαδή καταφέρε να αγοράσει), να βγάζει τα πάγια έξοδα του σπιτιού και να καλύπτει και τις προσωπικές του ανάγκες. Τι..; Δεν σας βγαίνει ο λογαριαμός; Ούτε σε εμάς..

Ας το παραδεχτούμε. Ηττηθήκαμε αγαπητοί μου. Ας σκύψουμε άλλη μια φορά το κεφάλι. Η ας πάρουμε τα βουνά και πάμε όλοι στα χωριά \μας να καλλιεργούμε ραπανάκια και μαρούλια.