Συνεχής επαναλαμβανόμενη κυκλική πορεία

Ξυπνάς πρωί, (νυστάζεις αλλά τι να κάνεις..έτσι είναι η ζωή) ετοιμάζεσαι όπως όπως, πίνεις δύο γουλιές καφέ και τρως μισή φρυγανιά και έτσι μπουκωμένος όπως είσαι ξεκινάς για τη δουλειά. H διπλανή εικόνα είναι σίγουρα παραπλήσια με αυτή που φτιάξατε στο μυαλό σας. Αν σας ρωτήσω τι δουλειά κάνει σίγουρα θα φέρετε στο μυαλό σας τις λέξεις γραφείο-στέλεχος-δημοσιες σχεσεις-πωλήσεις και τα συναφή. Αν σας ρωτήσω τι μισθό παίρνει πάλι πάνω κάτω θα έχετε μια απάντηση και θα πέσετε και μέσα. Είναι όντως τοσο ανοιχτά βιβλία ατοί οι άνθρωποι? Φταίει η στολή (κοστουμάκι-χαρτοφύλακας-σκαρπίνι και μπλαζε ύφος με μια δόση απόλυτης κυριαρχίας και επιβολής) ή το κενό βλέμμα στο πρόσωπο τους? Πιστεύω και τα δύο. Είναι οι τύποι που (νομίζουν) ότι ζουν το απόλυτο όνειρο καριέρες και εύχονται να τους αξιώσει ο Θεός να γίνουν μια μέρα Golden Boys.. Μήπως έχουν αρχίσει να αλλάζουν οι προτεραιότητες σε αυτή τη ζωή? Οκ ..Γίνεσαι ένας αυτούς, δουλεύεις 15 ώρες τη μέρα (και άλλες 4 τις περνάς σπίτι με το netbook αγκαλιά και το bluetooth σε ετοιμότητα) και παίρνεις το μισθό των ονείρων σου. Το ένα και μοναδικό Σαββατοκύριακο που θα πάρεις ρεπό θα πας και εσύ στο σαλέ 5 αστέρων στο Καρπενήσι ( ναι οκ το Μοντανα είναι καταπληκτικό μέρος και η θερμανόμενη πισίνα μούρλια!) και μετά μια βόλτα στο χιονοδρομικό για αναμνηστικές φωτογραφίες που θα καταλήξουν σε μια ξύλινη κορνίζα στο γραφείο. Συγχαρητήρια. Βρήκες το νόημα της ζωής. Τώρα θα μου πεις ποια είμαι εγώ που στα λέω όλα αυτά και γιατί σε (κατα)κρίνω... Δικαίως αναρωτιέσαι. Είμαι μία από αυτές που ονειρευόταν να ζήσει όλα τα παραπάνω. Γιατί όταν το μυαλό σου είναι πάνω από το κεφάλι σου και η υπερφύαλη ματαιοδοξία σου χαράζει το χάρτη των ονείρων και των προτεραιότητων σου αυτά παθαίνεις! Και όταν αρχίσεις να τα ζεις συνειδητοποιείς (αν δεν πάρεις αμέσως την κάτω βόλτα) ότι  το μόνο που καταφέρνεις είναι αν διανύεις μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη κυκλική πορεία χωρίς κρυφά μονοπάτια για να εξερευνήσεις, χωρίς δίεξόδους, χωρίς σταυροδρόμια και κυρίως χωρίς τέλος. Η καθημερινότητά σου αναλώνεται σε μια ανακύκλωση στιγμών. Συγχαρητήρια..συνέχισε έτσι και η προαγωγή σε περιμένει.. Και που να δεις το καινουριο σου γραφέιο..Δεν θα θες να πηγαίνεις σπίτι. Γιατί δεν θα έχεις πια σπίτι.