Δε με αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό...
 |
| Art People Gallery |
τα δάκρυά μου δε σας λένε κάτι.
Λοιπόν διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ,
να βρω ξανά του νήματος την άκρη.
Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που ετοιμάζουμε ταξίδι με τον εαυτό μας. Ένα ταξίδι απρόσμενο που δε σε αφήνει να το προγραμματίσεις αλλά σε προκαλεί να το ζήσεις. Δεν το υπολογίζεις, δεν το περιμένεις αλλά σίγουρα δε μπορείς να το αγνοήσεις. Ξεκινάει με ένα "ξύπνημα", αλλιώτικο από τα καθημερινά, που σε κάνει να σηκωθείς και να σε δεις διαφορετικά. Βλέπεις στον καθρέπτη μία όψη γνώριμη που έχει αρχίσει να έχει σημάδια που δεν είχες προσέξει πιο πριν. Καταλαβαίνεις ότι κάτι αλλάζει. Δεν είναι που μεγάλωσες, είναι που μέσα σου είσαι διαφορετικός. Με αφορμή το ξύπνημα αρχίζεις να ψάχνεις τον δρόμο του ταξιδιού σου. Με όχημα το Ποιος Είμαι και με συντροφιά το Που Πάω ξεκινάς τη δική σου αναζήτηση. Αυτό το ταξίδι σε θέλει μόνο. Δε χωράνε άλλοι στη βάρκα παρά μόνο εσύ και ο εαυτός σου. Είναι η ευκαιρία σου να περάσετε λίγο χρόνο μαζί, να τον ακούσεις και πάνω από όλα να τον αγαπήσεις ή και να τον απορρίψεις. Σε αυτό το ταξίδι δεν υπάρχουν κανόνες. Ούτε σύνορα. Εσύ επιλέγεις σε ποια μονοπάτια θα μπεις και σε ποια στενά θα στρέψεις τη βάρκα σου. Επίσης, ξέχασα να σου πω κάτι. Το ταξίδι αυτό δεν έχει προορισμό. Δεν έχει σημείο αποβίβασης. ¨Δεν έχει τέλος. Μη σε φοβίζει, όποτε θες κάνεις την στάση σου στην πιο κοντινή στεριά και συναντάς όσους έχεις καιρό να δεις. Αλλά σε κάθε στάση ακόμη και αν συναντάς τους ίδιους ανθρώπους το σίγουρο είναι ότι θα νιώθεις σα να τους ξαναγνωρίζεις. Η μάλλον σα να σε ξαναγνωρίζουν. Κάποιους από αυτούς θα θες να τους πάρεις μαζί σου. Από αυτούς κάποιοι θα σε πουν τρελό και θα σου γυρίσουν την πλάτη, κάποιοι θα προσπαθήσουν να μπουν στη βάρκα σου αλλά τελευταία στιγμή θα το μετανιώσουν και θα γυρίσουν πίσω και κάποιοι θα σ ακολουθήσουν, με δυσπιστία ίσως στην αρχή, αλλά μετά θα είναι έτοιμοι να πάρουν το δικό τους τιμόνι στα χέρια και τη δική τους βάρκα. Μπορεί βέβαια να μη συμβεί τίποτα από όλα αυτά. Και να νιώσεις ότι σε αυτό το ταξίδι δε σε ακολουθεί κανείς από όσους νόμιζες ότι θα έχεις πλάι σου. Μην ξεχνάς όμως τι είπαμε. Στη βάρκα χωράς εσύ και ο εαυτός σου. Μαζί ξεκινήσατε αυτό το ταξίδι. Οι υπόλοιποι θα φτιάξουν τη δική τους βάρκα αν θέλουν. Στην αρχή στο δρόμο σου δε θα βλέπεις κανέναν άλλον. Μπορεί να σκεφτείς ότι κάποιο λάθος δρόμο έχεις πάρει γιατί έχεις συνηθίσει να βλέπεις κόσμο όπου πηγαίνεις. Και όπου είναι οι πολλοί είναι και κάτι καλό έτσι δε λένε; Ήρθε ή ώρα λοιπόν να καταλάβεις ότι ΕΣΥ ορίζεις τι είναι καλό ή κακό για σένα και ότι εσύ ορίζεις τις συντεταγμένες. Θα δεις που μετά λίγο θα βρεις μπροστά σου και άλλες βαρκούλες που είχαν ξεκινήσει πριν από σένα και είχαν περάσει τις μεγάλες τρικυμίες που θα περάσεις και εσύ. Αυτοί θα ναι οι συνοδοιπόροι σου και μπορεί να συναντιέστε συχνά πυκνά. Οπότε, τελικά, δεν είναι και τόσο μοναχικό αυτό το ταξίδι. Πρόσεξε στις στεριές που θα σταματάς. Θα είναι κόσμος που δεν έχει μάθει στις δυσκολίες της θάλασσας και στα ζόρια που έχει ένα ταξίδι. Μπορεί να σε πουν αλλόκοτο και να μη σε δεχθούν εύκολα στη συντροφιά τους. Αλλά θα ξέρεις ότι είναι άνθρωποι σαν εσένα πριν ξεκινήσεις την πορεία σου. Μην τους συνεριστείς αν σε αποπάρουν. Ίσως σε ρωτήσουν τις ιστορίες σου από τη θάλασσα και κάτσουν γύρω από τη φωτιά να σε ακούσουν. Μην ξεχνάς, έχεις και εσύ πράγματα να μάθεις από τους στεριανούς γιατί λείπεις καιρό και πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει.
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας
που κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν
στα όρια των χωραφιών κι -εν μέσω άπνοιας-
τα μέτωπα των αγροτών δροσίζουν.
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας.
Και μετά από τις ιστορίες που θα πεις και θα ακούσεις θα ξαναμπείς στο βαρκάκι σου. Αλλά τώρα δεν θα είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Θα είσαι ΕΣΥ. Πιο σίγουρος από ποτέ για το ποιος είσαι και που πας. Θα ανοίξεις πανιά και με ένα γεμάτο χαμόγελο θα ξεκινήσεις πάλι.
Αν με βρεις σε κάνα βαρκάκι ξοπίσω ή μπροστά σου σήκωσε μου ένα μαντήλι να σε δω και να πλεύσουμε παρέα μέχρι την επόμενη στεριά. Καλό ταξίδι.
Σχόλια